رضا پورکریمان

شهریور آمد ؛ مهر رفت ... 

حکمت و قسمت را نمیدانم ... 

ولی میندانم که قسمت من نبود که رفت ... 

هر بار با خودم فکرمیکنم ... 

اما به جایی نمیرسم ... 

مقصد و مقصود او بود ... 

او نیست و قاعدتاً مقصد و مقصودی هم در کار نیست ... 

فرسوده میشم روز به روز و ماه به ماه و سال به سال ... 

کاش تمام بشود برای همیشه این مکافات هر سال.