رضا پورکریمان

.
صفحه 52

تاریخ چیزی نبود جز لوحی رنگ باخته که مدام آن را پاک می کردند و دوباره آن طور که لازم می دانستند، بازنویسی می کردند. با انجام این کار ممکن نبود بتوان ثابت کرد دست کاری یا تقلبی صورت گرفته است. بزرگ ترین قسمت در بخش اسناد در برگیرندۀ افرادی بود که وظیفه شان جستجو و جمع آوری همۀ نسخه های کتاب ها، روزنامه ها و سایر اسنادی بود که تغییر یافته بودند و لازم بود معدوم شوند. این بخش از اداره حتی از قسمتی که وینستون در آن کار می کرد، بزرگ تر بود. نسخه هایی از روزنامۀ تایمز بود که به دلیل تغییر صف آرایی سیاسی، یا اشتباه در پیش بینی های بردار بزرگ بارها و بارها دوباره نویسی شده بود و هم چنان با داشتن تاریخ اصلی خود در بایگانی محفوظ بود و هیچ نسخۀ دیگری که با آن ها متناقض باشد، وجود نداشت. کتاب ها هم به همین ترتیب جمع آوری، بازنویسی و بدون استثنا مجداً چاپ میشد، بدون اینکه حتی به تغییرات آن اقرار کنند. حتی در دستورهای کتبی که وینستون دریافت می کرد و همه را پس از رسیدگی بدون کم و کاست نابود می کرد، هرگز چه به صورت صریح یا ضمنی به سندسازی اشاره ای نمی کرند، همیشه اینگونه مطرح میشد که جا افتادگی، اشتباه چاپی، خطا و یا نقل قول غلظی صورت گرفته است که صرفاً به خاطر دقت در درستی کار باید تصحیح شود.

+ پست بعدی در تاریخ 10 تیر 402 - ساعت 00:10 منتشر خواهد شد.
.