رضا پورکریمان

با من قدم بزن ... 

با من بمان ، بخوان ... 

مگذار پاییز با بوی تعفن باران ... 

خاطرات رفتنت را با خود به ذهن من بیاورد ... 

حالم همیشه به هم میخورد از پاییز ... 

مرا یاد کودکی هایم می اندازد ... 

که زیر آسمان ابری و دلگیر و غم زده با 

خیابان‌های باران خورده و نم زده که انگار 

هزاران ماهی در آن مسلخ به صلابه کشیده 

شدند و آن روزها که انگار زمین بوی نا میداد.