رضا پورکریمان

دنیای من خاکستری رنگِ

رفتی و این دل واسه تو تنگِ

چی شد که تو از پیش من رفتی ؟!

مگه دل تو جنسش از سنگِ ؟!

این همه مُدته که تو رفتی

مغزم هنوز با رفتنت هنگِ

هر کاری کردم که فراموش شی

نشد ،

چاره ش فقط سه کام حبس بنگِ

الان ، میدونم ، میفهمم که 

هر چی سنگِ پیشِ پای لنگِ

هر چی کشیدم توی این مدت

از غصه های این دلِ تنگِ

چی کنم که تو بیای خونه

برگشتنت هم واسه من ننکِ