رضا پورکریمان

شب ... تاریکی ... یه شبِ تاریکِ طولانی ... اینکه این شب رو همیشه در کنار هم با دور همی سپری میکنیم شاید از ترسمون برای سپری شدن این شب تاریک و طولانیه ! 
امسال در آخرین یلدای قرن یعنی 30 آذر 1399 با وجود #پاندمی_کرونا که جهان رو درگیر خودش کرده و بر خلاف همیشه که شعار این بود که "یلدای بدون موبایل" ؛ اما امسال همه چیز تغییر کرد و شب یلدا امسال به خاطر ویروس کرونا همه چی رو تغییر داد و همه دور همی ها باید بصورت مجازی باشه و این خیلی تلخِ.

فارغ از همه اینا ، یلدا همیشه برای کسایی که تنها بودن و هستن و یا کسایی که فقیر هستن و یا کسایی که مریض هستن و یا بطور کلی افرادی که در شرایط سختی هستند ، خوشایند نبوده و نیست ... چرا که این شب یک دقیقه از همه ی شبای عادی در طول بیشتره و این یک دقیقه قطعا برای این افراد خیلی به سختی خواهد گذشت.

امسال یلدا کابوس واری رو پیش رو داریم ، چون هممون تنهاییم و در شرایط سخت.امیدوارم که این شب از سال هم به خوبی بتونیم پشت سر بذاریم و به خوبی از پسش بر بیام و امیدوارم که سال بعد خیلی از این چیزایی که باعث حال بد امسال ما هستن ، از بین برن برای همیشه .. کرونا ، گرونی ، حاکمیت فاسد و... . آمین.

یلدای خوبی رو براتون آرزومندم ♥

• یکشنبه 30 آذر 99
• 2020-12-20