♣ کتاب 1984 - نوشته جورج اُورِل - صفحه 251

فرمان حکومت های قرون وسطی برای فرمانروایی بر انسان ها با  "تو نباید..." شکل می گرفت و در حکومت های استبدادی زمان حاضر این فرمان با "تو باید..." خودش را نشان می دهد. ولی فرمان ما می گوید تو هستی". هیچ کدام از کسانی که ما به اینجا می آوریم ، هرگز در مقابل ما قرار نمی گیرند. همه کاملاً تطهیر می شوند.

 

اول ناله و ضجه بعد گریه و سر انجام ، نه به خاطر ترس یا درد ، بلکه فقط به خاطر ندامت از پا افتادند. هنگامی که کار ما با آنها تمام شد فقط ظاهر یک انسان برایشان باقی مانده بود. تنها چیزی که در وجودشان باقی مانده بود ، تأسف نسبت به اعمالشان و عشق نسبت به برادر بزرگ بود. عشقی که به برادر بزرگ نشان می دادند واقعاً متأثر کننده بود. آنها التماس می کردند قبل از اینکه افکارشان مجدداً دچار آلودگی شود آنها را زودتر اعدام کنیم.
.

♣ کتاب 1984 - نوشته جورج اوروِل - صفحه 250

.

ما چنین اشتباهی نمی کنیم. تمام اعترافاتی که اینجا صورت می گیرد، واقعی است. ما کاری می کنیم که اعترافات واقعی باشند. گذشته از اینها ما نمی گذاریم مُرده ها بر علیه ما قیام کنند. تو باید از این فکر دست برداری که آینده، حقانیت تو را به اثبات می رساند. صدای تو هرگز به آینده نمی رسد. تو به طور کلی از صفحه ی تاریخ محو می شوی. ما می توانیم تو را تبدیل به گاز کنیم و به هوا بفرستیم. هیچ چیز از تو باقی نمی ماند؛ نه نامی در دفتری و نه خاطره ای در مغز آدم ها. تو هم در گذشته هم در آینده نابود می شوی. تو اصلاً وجود نداشته ای.

.

♣ کتاب 1984 - نوشته جورج اوروِل *- صفحه 249

.

حزب به کارهایی که علناً انجام می شود علاقه ندارد. فقط افکار برای ما مهم هستند. ما به نابودی دشمن خودمان اکتفا نمی کنیم؛ ما آنها را عوض می کنیم.

.

♣ کتاب 1984 - نوشته جورج اوروِل - صفحه 248

.

احتمالا انسان بیشتر دلش می خواهد درکش کنند تا اینکه دوستش داشته باشند.

​​​​​​​.